چرا نمیشه کل اموال رو وصیت کرد؟

حسین آقا دو تا بچه داشت، فرخ و فرخنده. فرخ از سن 17-18 سالگی، با چند دوست ناباب بُر می‌خوره و معتاد میشه. حسین آقا چند بار اون رو کمپ می‌خوابونه، اما فایده‌ای نداشته. یه بار هم بابت حمل چند گرم شیشه، میفته زندان. خلاصه از اون پسرای بیکاری بود که همه‌ش از پدرش طلب پول می‌کرد و کلی از اموال اونو دود کرده بود.

برعکس؛ فرخنده یه دختر سر به راه و مهربون بود. بعد از فوت مادرش، از پدرش پرستاری می‌کنه و همه‌ی کارهای اونو با جون و دل انجام میده. حسین آقا از دار دنیا، یه خونده داشت، می دونست بعد مرگش، فرخ اونم حیف و میل میکنه، برای همین کل خونه رو برای فرخنده وصیت کرد. فرخ بعد از فوت حسین آقا، از وصیت‌نامه مطلع میشه و میگه اونو قبول نداره. فرخنده هم مجبور میشه برای تأیید و تنفیذ وصیت‌نامه و تنظیم سند رسمی، از طریق دادگاه اقدام کنه.

فرخ تو دادگاه حاضر میشه. منکر اصل وصیت‌نامه نمیشه، اما میگه پدرم فقط می‌تونسته ثلث خونه رو وصیت کنه نه کلش رو. من نسبت به مازاد بر ثلث، رضایت نمیدم. دادگاه هم طبق قانون، وصیت‌نامه رو فقط تا ثلث مال تنفیذ می‌کنه و الباقی رو منوط به رضایت تنها وارث دیگه، یعنی فرخ اعلام می‌کنه. یعنی چی؟ یعنی این که ثلث خونه مال فرخنده‌س و دو سوم دیگه باید بین فرخنده و فرخ تقسیم بشه، یک سهم فرخنده و دو سهم فرخ.

حسین آقا نمی‌دونست که وصیت نسبت به مازاد بر ثلث، نافذ نیست مگه با اجازه وارث دیگه‌ش یعنی فرخ. وگرنه خدابیامرز تا زنده بود، کل خونه رو به فرخنده یا صلح می‌کرد یا هبه.

وصیت یا تقسیم اموال، قواعد خاص خودش رو داره. برای همین حتماً باید با مشورت یه حقوقدان یا وکیل انجام بشه.