بی‌هویتی پزشک مقیم آمریکا

یه آقایی میره پیش دادستان و میگه تو رو خدا به دادم برسید، دارم دیوونه میشم. دادستان میگه چی شده؟

میگه من یه پزشکم و تو آمریکا زندگی می‌کنم. زن و فرزند دارم. موقعیت اجتماعی و شغلی خیلی خوبی هم دارم. چند وقت پیش، مادر و پدرم از دنیا رفتن. بعد، خواهرها و برادرهام اومدن و گفتن پدر و مادر ما، پدر و مادر واقعی تو نبودن. تو فرزندخوانده اون‌ها بودی. بعد از شنیدن این خبر، دنیا روی سرم خراب شد. هزار فکر اومد تو سرم. پیش خودم گفتم نکنه خواهرها و برادرهام میخوان ارث به من نرسه و به دروغ میگن من فرزندخوانده بودم.

اصلاً نمی‌تونستم باور کنم و قبول کنم که پدر و مادرم، رابطه نامشروع داشتن و من ناخواسته به دنیا اومدم و اون‌ها منو سر راه گذاشتن. همه‌ش پیش خودم میگم شاید پدر و مادرم، آدم‌های خوبی بودن و فقط به خاطر فقر و نداری، منو به یه خونواده پولدار دادن تا من خوشبخت بشم. حالا منم و بی‌هویتی و یه دنیا سؤال! برای همین به ایران برگشتم تا هویت خودم رو پیدا کنم. دادستان اون رو به بهزیستی معرفی می‌کنه؛ اما بهزیستی هم هیچ ردی از مادر و پدر واقعیش پیدا نمی‌کنه و نتونستن هیچ کمکی بهش بکنن.

ای کاش؛ پدر و مادر واقعی آقای دکتر و امثال ایشون، اگر بچه‌هاشون رو دوست دارن، و فقط به خاطر فقر و تنگدستی، بچه‌هاشون رو به بهزیستی یا یه خونواده خوب می‌سپارن، حداقل اسم و فامیل و یک یا چند عکس مشترک از خودشون به پدر و مادر خوانده و به بهزیستی بدن تا در آینده، هم اون‌ها و هم بچه‌هاشون، بتونن همدیگه رو پیدا کنن.

چون قطعاً و قطعاً، روزی فرا می‌رسه که فرزندخوانده‌ها، به خصوص بعد از فوت پدرخوانده و مادرخوانده، و موقع تقسیم ارث، متوجه می‌شن که فرزند واقعی اون خونواده نیستن و اینجاست که به شدت دچار آسیب روحی-روانی و سرخوردگی می‌شن.